|
" افسانه "
بیا ازعشق خود افسانه سازیم
دراین ره هر چه داریمش ببازیم
تهی دستیم اگر برخود نگیریم
به بودن در کنار هم بنازیم
بیا از سختی این ره ننا لیم
بیا تا سینه از بهرش گدازیم
نمی دانند این مردم چه دانیم
که بودن راز و ما آگه زرازیم
نمی دانند این مردم که درعشق
زحرص ما ل دنیا بی نیازیم
نمی پرسند ما در معبد عشق
چرا در پشت عاشق درنمازیم
بمانیم گر به راه خود چوفرهاد
به عرش آسمانها دست یازیم
|
